partner strategiczny Okno-pol
partnerzy Okno-pol         Okno-pol     Okno-pol


Rozporządzenie w sprawie warunków technicznych ... - wymaga zmiany.

 

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, chociaż kilka razy nowelizowane - nadal zawiera regulacje niosące błędy merytoryczne, lub "tylko" istotne niejasności. Kilkukrotne wybiórcze poprawianie przepisów nie przyniosło oczekiwanych rezultatów, a zmian kompleksowych nie udało się Ministerstwu wprowadzić w życie.

Fiaskiem zakończyła się podjęta w latach 2008-2009 próba wdrożenia nowych zasad redagowania przepisów rozporządzenia, w tym przez ich podział na część obligatoryjną i fakultatywną. Pomimo wsparcia ze strony Instytutu Techniki Budowlanej (działającego na ministerialne zamówienie) - inicjatywa zakończyła się niepowodzeniem.

Kolejną nadzieję na racjonalizację rozporządzenia rozbudził apel Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa, które w marcu 2016 r. zwróciło się do architektów z prośbą o przedstawienie propozycji zmian paragrafów wraz z uzasadnieniem danej zmiany.

Przygotowaniem odpowiednich propozycji regulacji zajęła się Komisja Legislacyjna Krajowej Rady IARP wraz z izbami okręgowymi. W ramach takich działań w MPOIA przygotowany został projekt zmian § 19 i § 20 regulujących kwestie miejsc postojowych, a więc zagadnień pojawiających się prawie w każdym projekcie budowlanym. Propozycja z MPOIA - w dniu 6 kwietnia przekazana została do Warszawy, do Komisji Legislacyjnej Izby Architektów RP - z prośbą o przesłanie do Ministra. Dokumenty dotyczącego tego zagadnienia zamieszczone zostały na stronie internetowej MPOIA, przy poprzedniej relacji z działań Zespołu ds. Legislacji.

Teraz przyszedł czas na kolejne paragrafy. Zespół ds. Legislacji MPOIA rozpoczął działania mające na celu wypracowanie propozycji zmiany §12, §13 i § 60 - dotyczących ustalania minimalnych odległości budynków od granicy działki sąsiedniej oraz odnoszących się do kwestii naturalnego oświetlenia i nasłonecznienia. Przepisy te powszechnie uznawane są za szczególnie wadliwe, bowiem nie tylko są niejednoznaczne, co skutkuje niemożnością wyznaczenia na ich podstawie w niepodważalny sposób obszaru oddziaływania obiektu, ale tworzą fundamentalne źródło prawie wszystkich konfliktów sąsiedzkich, utrudniając pracę projektantom - a inwestorom uniemożliwiając terminową realizacje inwestycji.

Chociaż obowiązujące: §12, §13 i § 60 mają zapewnić komfort użytkownikom nieruchomości, jednakże na dzień dzisiejszy czynią to w sposób iluzoryczny i często faworyzują tego właściciela działki, który pierwszy planuje inwestycję. Przepis określający takie same minimalne zbliżenia do granic działki niezależnie od wysokości budynku racjonalny nie jest. Natomiast regulacje odnoszące się do czasu nasłonecznienia są niejasne dla większości osób, których dotyczą bezpośrednio.
Chociaż oczywistym jest stwierdzenie, że przepisy §12, §13 i § 60 winny zostać zmienione, to przygotowanie nowej regulacji z uwagi na różnorodne uwarunkowania, które winny być wzięte pod uwagę - łatwe nie będzie. Dlatego przed zredagowaniem propozycji zmiany tych paragrafów, zasadnym jest rozpoznanie, w jaki sposób zagadnienia te regulowane są w innych krajach, zwłaszcza tych, które z racji swojego położenia geograficznego, posiadają podobne uwarunkowania "świetlne". Zespół ds. Legislacji MPOIA, po rozpoznaniu zasad określania minimalnych odległości od granic, stosowanych w prawie niemieckim - podjął podobne działania w obszarze prawa angielskiego i francuskiego.

20 kwietnia 2016 r. podczas spotkania Zespołu ds. Legislacji MPOIA materiały dotyczące prawa angielskiego przedstawiła arch. Barbara Kaźmirowicz a odnoszące się do prawa francuskiego - przygotował arch. Maciej Kubicki. Ustalono dalszy tok pracy. Analizą prawa angielskiego zajmować się będą: arch. Barbara Kaźmirowicz, arch. Olaf Jasnorzewski i arch. Jacek Studencki. Prawo francuskie rozpoznawać będą - arch. Maciej Nitka z arch. Maciejem Kubickim. W toku dalszych działań sporządzona zostanie analiza porównująca regulacje prawa polskiego z 1928 r. ze współczesnym prawem niemieckim, angielskim i francuskim. Na takiej bazie sformułowane zostaną wnioski, które wspomogą przygotowywanie najbardziej odpowiedniej korekty obowiązujących w Polsce §12, §13 i § 60.

Oprócz dyskusji na temat §12, §13 i § 60 - podczas spotkania Zespołu w dniu 20 kwietnia - omówiono potrzebę kontynuowania analizy całego rozporządzenia, celem wyodrębnienia i korekty przepisów, które z racji istotnej wadliwości winny być zmienione w pierwszej kolejności (szczególnie dotyczące obszaru oddziaływania obiektu). Prace w tym zakresie prowadzi arch. Anna Serafin, którą wspomagać będą: arch. Robert Techmański i arch. Grzegorz Jachym.

Podczas spotkania Zespołu 20 kwietnia, w ramach dalszej dyskusji, rozważano także zakres inwestycji, które z racji łatwej do określenia uciążliwości dla otoczenia oraz stosunkowo prostej konstrukcji, powinny zostać zakwalifikowane do grupy obiektów, dla których należałoby przyjąć odrębny zbiór przepisów ustalających prostą procedurę urzędową, posługującą się uproszczonym projektem podlegającym zatwierdzeniu. Taki "Kodeks budowlany" zawierający regulacje dla zabudowy jednorodzinnej - mógłby zawierać według postulatu arch. Wojciecha Dobrzańskiego - także przepisy dla budynków mieszkalnych w zabudowie zagrodowej oraz budynków rekreacji indywidualnej. Prace nad redakcją warunków technicznych wyodrębnionych dla tej grupy obiektów, rozpoczął już arch. W. Dobrzański.

Ponieważ przy wprowadzaniu przepisów zawierających odrębne, uproszczone procedury dla określonej zabudowy - niezbędne jest jednoznaczne skonkretyzowanie takiej zabudowy, Zespół rozważał potrzebę skorygowania definicji budynku mieszkalnego jednorodzinnego
zawartej w art. 3 pkt 2a ustawy Prawo budowlane, która stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku. Za wymagające szczególnego rozważenia uznano takie fragmenty definicji jak "stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość" oraz "jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku".


W spotkaniu Zespołu ds. Legislacji MPOIA w dniu 20 kwietnia 2016 r. udział wzięli architekci
: Bożena Nieroda, Wojciech Dobrzański, Maciej Nitka, Grzegorz Jachym, Stanisław Pałka, Piotr Loch, Maciej Kubicki, Barbara Kaźmirowicz.

  • 04